Старонка:Збор твораў (Гартны, 1929—1932). Том 1.pdf/187

МЕЖКІ

Вузкія — як ніткі, зялёныя — як руць,
К лесу дзесь далёка, бы каму ў дагон,
Межачкі лахматыя, рэжучы загон,
Між ральлі пажоўклае весела бягуць.

Там пры касаторы, адзе белы плот,
Здэцца, ўпапярэчку, на касьлівы крыж,
Як за іх ты бегам воддаль паглядзіш,
Зьбегліся сям‘ёю на руплівы сход.

Сам пабег-бы, здацца, з межкамі туды —
Каб быў добра пэўны, што пры лесе том
Не спаткнуўся раптам з новым варагом,
Мала спадзяванай новае бяды…

Пецярбург, 1914