Ня хістайся, дуб зялёны, Ад напору страшнай буры, Ня хіні свае кароны К зямлі нуднай, к зямлі хмурай. Не глядзі пудлівым вокам На уздымы дзікай сілы, — А ваюй на кожным кроку За жыцьцё ты да магілы.
Магілеў-Беларускі, 1910