Старонка:Збор твораў (Бядуля, 1937). Том I.pdf/39

А дзяцюк ад буйнай злосці
Непрытомны, аж дрыжыць.
„Я раздроблю гаду косці!
З ёй стары не будзе жыць!“

Сціснуў ён кулак дубовы,
Загарэўся, як агонь;
Лыпіць вочы, хмурыць бровы.
Ой, задумаў штосьці ён!

1914 г.

|}