Старонка:Збор твораў (Бядуля, 1937). Том I.pdf/295

АДПЛАТА ПАНУ

(З часоў паншчыны)

I

Там, дзе стромкія бярозкі,
Сіднем селі хаткі вёскі.
Каля вёскі, — выган роўны,
А за выганам — загоны.
За загонамі — лясок.
За ляском за тым ускок
Лез у неба, лез да зорак
Адзінокі стромкі ўзгорак,
А на узгорку — роўны пляц,
Дзе свяціўся дом-палац.
Нібы злое бяльмо-вока,
Той палац бялеў здалёку.
Жыў на ўзгорку на крутым
Пан сляпы ў палацы тым.
Людзі скардзіліся надта
На благога пана-ката.
Не за цяжкую работу,
Не за вечную турботу,
А за іншы, горшы здзек
Слязмі плакаў чалавек.
Не мазоль людзей палохаў,