Паляваць.
А Беларусь, як-бы капусным рабаком,
Кішмя кішэла шляхтай і панамі.
Край завыў
Галодны, ранены.
Музыка панскі бізуном іграў
Па „халопскіх“ спінах,
Забіраў дабро,
Гвалціў матак і дзяўчат,
Пажарышчы па вёсках узнімаў,
Расстрэльваў народ.
І помста полымем гарэла
У сэрцах партызан.
Усе адзін у адзін
Далі прысягу камандзіру
Змагацца за народ бядняцкі,
Трывожыць пана,
Знішчыць да канца.
А сведкаю была матуля-пушча.
Хто тры разы савою закугыкаў?
Хто будзіць пушчу сполахам паўночным? —
Малойцы Янкі знак даюць…
Чырвоны полаг неба.
Гарыць маёнтак панскі, як лучына.
І ноч успыхнула,
Прачнулася.
Спалохана чытае люд
Чырвоную прысягу
На аркушы мядзяным неба:
Помста,
Помста,
Помста —
За вёскі і за люд сярмяжны.
Гарыць маёнтак панскі.
Пажарышча рагоча, як вар‘ят…
