|
Пальмы пад шэпатным, клёкатным ветрам
Шумяць, нібы крыллі бакланаў,
Хмелем магноліі хмеліць паветра,
Зардзелі барашкі туманаў.
Раніца кінула казку ў дно мора —
Паданне ружовых бязбрэжжаў.
Зараз прыбой загудзіць, загавора,
У скоках закружыць, заснежыць.
Сыпне на бераг трывожныя шквалы,
Зазвоніць, засвісне ў дагонку,
Рынецца гнеўна на скалы, абвалы,
Захлешча абрыў зычна-стромкі.
Вецер зачэшацца шустры і востры,
Завохае вохам-стагнаннем.
Хваля за хваляй — блакітныя сёстры —
Зайграюць шматколерным граннем.
Зыйдуцца разам, заслюняцца слінай,
Разыйдуцца, пусцяцца дуба.
Варам завараць, сівой шумавінай
І вышчараць белыя зубы.
|
