Гэта старонка не была вычытаная
Каменне пер'ямі
Вулканы ўвысь насілі,
Металы плавіліся
Ў жыжу-масла.
Гулялі віхар з віхрам,
Сіла з сілай,
Успыхвалі фантанамі
І гаслі.
Бурболіла зямля
Ў дрыгве вулканаў,
І смажыла спіну,
Пяклася ў гарце,
І бурбалкі раслі —
Загартаваны
Грамады гор,
Што вось стаяць на варце.
*
А горы ўвысь
Дзівуюцца на далі,
Як волаты
У вопратках з граніту.
На іх плячах
Вякі прадуць паданні
Пад ранічным,
Вячэрнім аксамітам.
Дык вось Каўказ,
Дзе Лермантаў задумны
Знайшоў прытул
Сярод сваіх даймонаў.
З бярозавых далін
Выгнаннік сумны
Тут жыў, спяваў
На склоне горным.
Дык вось Каўказ,
Тут гаварылі класы
На гарматнай
На жалезнай мове,
