Гэта старонка не была вычытаная
Агні мігцяць
Пад ночнаю папахай.
Данбас, Данбас
Мільгае праз аконца.
Канцэсіі даўней,
Шальмоўства і сваволля.
Кайлом цяпер
Тут гаспадарыць зручна.
І ноч блішчыць,
Як цёмнае вуголле.
І ноч блішчыць,
Як антрацыт бліскучы.
*
Мінула ноч.
Азоўскіх вод лавіны
Сабе прастор
Прарэзалі шматмільны,
Паскублі стэп
Сталёвым вострым клінам
І волава
прасторы растапілі.
На зычны грунт
Накінулася мора —
Няхай любуецца
Яго блакітным зместам!
У сінь-атхлань
Лятуць сапфіры зораў,
Падол нябёс
У зыбунах-усплесках.
А злы Норд-Ост
Ў яго цяжар трыльённы
Кідае парусы
Спалоханых аблокаў.
I шум шуміць —
То шквальны шум шалёны,
І грук гручыць
І зблізку і здалёку.
Ты што глядзіш так,
