Гэта старонка не была вычытаная
Пажарыць шыры
Кволым мігценнем.
Хваіны дзве
На ўзгорку заімглелі,
Ківаюць мне здалёку, як два цені.
*
Імчуся ўдаль,
Насустрач — край кабзарны.
Буяе стэп
Мазанкамі ў бязбрэжжы,
Тут жыў Тарас
Пад небам светазарным,
І спевамі
Ён парабкаў мяцежыў.
Другая быль:
Ішло змаганне класаў:
Гэй, хто — каго?
Хто выжыве — хто згіне?
Тут кожны яр
Крывёй, агнём сцілаўся —
І змый Дняпро
Няволю з Украіны.
Ты нам — сястра!
Спагадная суседка!
Мы павязаны
Поясам Дняпровым.
Зірні, глядзі —
Ты з смуглай малалеткі
Цвіцеш, расцеш
Красуняй чорнабровай.
Наш лёс адзін —
Мы чуем стогны з Віслы:
Дратуе пан
Наш луг мядова-росны.
Дзе зграя хмар
Над хатамі навісла,
Зардзеюць дні
І восеняў і вёснаў.
