Старонка:Збор твораў (Бядуля, 1937). Том I.pdf/159

У ЗІМОВУЮ НОЧ

Дзе зямля тут? Неба дзе?
Вее з вышкі. Вее з долу.
Гурба — дуба. Гурба йдзе,
Затуляе шыр падолам.

П‘яны мельнік — сівы дзед
Курадыміць з белай мшары,
Замятае тут-жа след
Па аслепленых абшарах.

Хтосьці водзіць нейкі звод,
Нейкі лямант сярод ночы.
Хтосьці ладзіць карагод,
Кружыць кругі ў твар, у вочы.

Ты, малое, спі цяпер,
Нікуды-жа не ідзі ты.
Белы снег, як белы звер, —
Ім-жа будзеш ты забіты.

Не ідзі-жа пад віхор,
Юлька-краска, з роднай хаткі:
Там угледзіш ты шацёр,
Там пачуеш голас маткі.