Гэта старонка не была вычытаная
Пайду я!
Злавацца!
Хмялець!
Загарэцца!
Усім светам магу кіраваць я, здаецца!
Як пушчаны некім,
Імпэтнай стралой
Памчуся ўгару!
Над зямлёй!
Мне полымя!
Крыллі!
Я —
Сокалам вольным у тыя абшары,
Дзе громы ў высотах пуціну прарылі!
Сусветнасць
Я кіну ў пажары…
Хай граюць,
Буяюць
Віхровыя хвалі!
Хай плачуць,
Хай скачуць —
Ім вольніцу далі.
А мора мяцежнае —
Маткаю мне.
А бура —
Ў грудзях у мяне.
Я — гнеўны паўстанец!
Я — вольны мяцежнік!
Я — славай кірую!
Я — сонечны воін!
Я — Гром-зоратканец!
Я — з цемрай вячыстай ваюю!
Я — волю з жалезных клыкоў вырываю!
Я — гнеў гарапашных!
Я — злосць агнявая!
Я — помста
За здзекі,
За кроў,
