Старонка:Заранкі (1924).pdf/97

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Ходзіць коцік беленькі,
Хвосьцік яго шэранькі,
А бяжыць — стралой.

К хлопцу прытуляецца,
Сьпінкай выгібаецца,
Хвост яго — дугой.

Як убачыць птушачку,
Хутка лапатушачку
Хочыць ён схапіць:

Вочкі разгараюцца;
Кіпці выпрастаюцца,
Ён за ёй бяжыць.

Поўсьць у яго чыстая,
Белая, пушыстая,
Мяккая, як лён.

Мышкі, сьцеражэцеся,
Ціха!.. беражэцеся!
Ўміг вас зловіць ён.

|}

УВОСЕНЬ.

Сонца ў хмаркі ўжо схавалась,
Восень смутная прышла,
Дождж і вецер, гразь і холад
К нам з сабою прынясла.

Зажурыўся гай шумлівы,
Дрэвы жаласна шумяць;
На галінках, быццам сьлёзкі,
Кроплі мутныя вісяць.