Старонка:Заранкі (1924).pdf/88

Жыцьцё зьвяроў і розных птушак
Любіў ты шчыра, як дзіця, —
І з-пад пяра твайго паўсталі
На сьвет малюнкі іх жыцьця.
Твайго імя нам не забыцца
У доўгім шэрагу вякоў.
Прымі-ж хвалу, пісьменьнік слаўны,
Краіны роднае сыноў!

|}

ПЕСЬНЯPУ XAPACТВА.

(Памяці М. Багдановіча ў 5-ю гадавіну яго сьмерці 25 мая 1917 .).

Прайшло пяць гадоў з таго сумнага маю,
Як змоўк наш поэт, наш пясьняр хараства,
Але верш твой сталёвы зьвініць скрозь у краю —
Яго вучыць у школах вясковых дзятва.

Ты выведаў тайну гармоніі дзіўнай
І вывучыў хартыі роднай красы:
Твае вершы вясёлкай зіхцяць пераліўнай,
Нібы сонейка ў кроплях вясеньняй расы.

Магутнасьць і гібкасьць радзімага слова
Яскрава ты выявіў сьвету ўсяму.
Твая ліра сьпявала нам музыкай новай.
Яркім сьветачам стаўся ты краю свайму.

Ад думак крыштальных, што ўкладзены ў вершы
І мудрасьцю вее і блескам сьвятым;
Беларуская мова зіхцець стала ўперша
Сьветазорным магутным агнём залатым.

Чуцьцём сваім моцным і думкай крылатай
Ты часта ў чужыне свой край аблятаў;
З ім ты зьліўся душою, любоўю багатай.
З шчырых дум і чуцьця свой „Вянок“ ты сплятаў.