Перайсці да зместу

Старонка:Жалейка (1908).pdf/69

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Дзе ты воля, дзе ты доля?
Ни знаць, ни чуваць,
Глуха стогнуц дубы хвойки,
Галины трашчаць.
Каб, здаецца, абняў йолку,
Сагрэў бы сабой,
А з людзьми так неяк зимна,
Жутка, Божэ мой!
Акавала сонцэ праўды
Непраўды зима,
И як жыци, што чыници?
Разгадки нима.
Тольки чорная нядоля
Сунецца, плыве,
И смяецца, што з ей вальчаць,
А яна жыве.

|}



З маих думак.

Я ня сокол зоркавоки,
Не арол адважны,
Што так думна за аблоки
Ўзносицца з йих кажны.
Нават я не салавейка,
Што пяе так слаўна,
А я тольки вирабейка,
Ўзрошчаны над Гайнай.
Як йон, край шаную родны,
Не лячу ў чужые,
И з зимой вальчу халоднай,
Хоць то й сэрцэ ные,