Перайсці да зместу

Старонка:Жалейка (1908).pdf/158

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

У тры дни дзьве ямы на трупы капали:
На мо́гилках Янку-хамулу схавали,
А далей, за мо̀гилки—гожу паненку,
Народ жэ над дзвйома малиўся и кленкаў.
Нябощикаў несли хаваць неяк зрана,
Пад вечар жэ везли ў вар’яцки дом пана.

Эй, кончана казка! Ну, як вам здаецца?
Ци праўды ў ей многа, ци лжэ, ци смяецца?
Мнеж верце, шо гэта йосць праўдай звычайнай;
Спытайцеся тольки старэйшых пад Гайнай;
Там кажны з ахвотай разкажэ вам гэта,
Хоць там яшчэ гора людзей не апета;
Но ў вустных паданях жыве и жыць будзе,
И сведчыць сабою шчасливых а блудзе.
Закинеце, можэ, што ў казцы на пана
За многа усяких шальмоўстваў складана?
Нихай жэ багаты пан кепска ня чыне,
Напэўна и казка ня ў чым не абвине.
Бо што зробе бедны, з бяды што натворэ,
Такога и казка не так абгаворэ;
А створэж багаты дзе подласць якую,
И з роскашы праўду падопчэ святую,
Ни ў чым не дазнае ат прышласци ласки:
Таким не даруюць ни людзи, ни казки.

|}