Перайсці да зместу

Старонка:Жалейка (1908).pdf/13

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Глянь, высокинький бор,—
Вокам нельга прабиць;—
Загудзеў мой тапор,—
Як блин, поле ляжыць!
Сошку з вышак сцягнуў,
Кабыличку ўшчамиў,
Спину трохи прыгнуў,—
Лес на пахань зрабиў!
Дый засеяў кусок,
Потым з жонкай пажаў.
Пан пшанички тачок,
Люба глянуць, наклаў.
Так вот, людцы, яки
Я мужык беларус:
Нады лбом синяки,
Цйомны сам, белы вус.
Эй, каб цйомны ня быў,
Чытаць ксйонжки умеў,—
Я бы долю здабыў,
Я бы песенкі пеў!
Яб патрапиў сказаць,
Што и я—чалавек,
Што и мне гараваць
Надаела ўвесь век!..

|}



∗   ∗

Шумныя бярозы
Пабялиў мароз;—
Хацеў бы я плакаць,
Дый не маю слйоз