У такую тады хвилю
Знае жончыну йон плату;
Гатоў кругу даци милю,
А цвярозым прыйци ў хату.
Жонцы справиў чаравики,
Сам жэ ў лапцях ходзе болей,
А пачуе дзе прытыки,
Што ня меў ботаў николи,
Сцйопка скажэ: «эй, там што ты!
«Лепш па зиме лета меци,
«После лапцяў насиць боты,
«Як па ботах лапци ўздзеци».
5.
У Сцепана лад меж дзетак,
Лад на поли, лад у хаце,
Адным словам, жывуць гэтак,
Цяпер мала, пане браце.
Ат Сцепанавай хацинки
Не адойдзе так убоги,
Пагарэлы без асминки,
Сирата без запамоги.
Сцйопка працы не баицца,
Ци нуда гняце якая,
Песняй роднай весялицца,
Цйонгля весел, не ўздыхая.
Стане хтось там наругацца,
Што так весел, хоць цвярозы.
«Лепей», скажэ йон, «смеяцца»,
«Як напрасныя лиць слйозы».
Да ўсяго Сцепан ахвочы,
Як то йосць прыпеў шляхочы,