Старонка:Дон-Кіхот Ламанчскі (1935).pdf/299

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

да таго-ж вельмі непрыгожай, з круглым тварам і плоскім носам. Сялянкі таксама былі ў вышэйшай ступені здзіўленыя, убачыўшы гэтых двух так непадобных адзін на аднаго людзей, якія стаялі перад імі на каленях і не хацелі даць дарогу іхняй сяброўцы.

Нарэшце „прынцэса“ спыніла маўклівасць, крыкнуўшы рэзка і злосна:



— Сайдзіце з дарогі, ды хутчэй! Дайце нам праехаць, бо мы спяшаемся.

На гэта Санчо адказаў:

— О, прынцэса і ўсемагутная ўладарка не злітасцівіцца, убачыўшы на каленях перад велічнай вашай прысутнасцю апору вандроўнага рыцарства?!

— Глядзіце, — сказала адна з дзяўчат, — гэтыя сен’ёры з’явіліся сюды пакпіць з вясковых дзяўчат, нібыта мы не ўмеем, як яны, адпускаць жарты.