— Я хацеў сказаць — не толькі з мэтай наведаць вас, місіс Браун, — запярэчыў маладушны Роб. — Дапраўды, справа не ў тым, што мне патрэбна яшчэ нейкая мэта, місіс Браун. Ад ўсёй душы прашу вас, не пачынайце зноў спачатку.
— Ён мяне не любіць! Ён мяне не любіць так, як я яго люблю! — закрычала місіс Браун, падняўшы кастлявыя рукі. — Але я паклапачуся аб яго птушцы.
— І ведаеце, місіс Браун, добра паклапаціцеся аб ёй, — сказаў Роб, ківаючы галавой. — Калі вы хоць разок пагладзіце яе супроць пер'яў, аб гэтым будзе вядома.
— А! Дык вось які ён зыркі, Роб! — хутка падхапіла місіс Браун.
— Зыркі, місіс Браун! — паўтарыў Роб. — Але нельга аб гэтым гаварыць.
Старая хітра паглядзела на яго, падсунула да яго сваё крэсла і, паглядаючы на папугая, які на яе голас спусціўся са свайго пазалочанага купала, запыталася:
— Вы цяпер без месца, Робі?
— Вас гэта не тычыцца, місіс Браун, — коратка адказаў Тачыльшчык.
— Дзіўна, што гаспадар не ўзяў вас з сабою, Роб, — сказала старая ласкавым тонам, але з яшчэ больш злосным выглядам.
Роб, які пазіраў на папугая і перабіраў пальцамі пруткі клеткі, быў так захоплен гэтым заняткам, што нічога не адказаў.
— Робі, дзіця маё!
— Што, місіс Браун? — адазваўся Тачыльшчык.
— Я кажу — дзіўна, што гаспадар не ўзяў вас, любенькі, з сабою.
— Вас гэта не датычыцца, місіс Браун, — адказаў Тачыльшчык.
Місіс Браун умомант учапілася правай рукой яму ў валасы, а левай сціснула яму горла і з такой лютасцю ўхапілася за прадмет сваёй пяшчотнай любві, што твар у яго адразу пачаў сінець.
— Місіс Браун! — закрычаў Тачыльшчык. — Пусціце мяне, чуеце? Што вы робіце? Маладая жанчына, на дапамогу! Місіс Бра… Бра…
— Няўдзячнае шчанё! — задыхаючыся, прагаварыла місіс Браун. — Бессаромнае, дзёрзкае шчанё!
— Што-ж гэта такое я зрабіў і чым вас пакрыўдзіў, місіс Браун? — Плаксіва адазваўся Роб. — Хвіліну таму назад вы былі надта прыязнай да мяне.
— Ён мне затыкае рот дзёрзкімі словамі, — сказала старая. — Мне! Толькі таму, што мне захацелася пацікавіцца аб тым, якія чуткі ходзяць пра яго гаспадара і гэту лэдзі, ён адважыўся мне гаварыць дзёрзкасці. Але больш я не буду з вамі размаўляць, мой хлопчык. Ідзіце вон!
