Сёньня вочы свае праглядзеў… Хараство, прыгажосьць у палёх. Расьцьвітае там сонечны дзень і туман над далінай ня лёг. А помню, мяне ён пужаў: здавалася, зданьні выходзяць з яго. Ўсю істоту ахопліваў жах, — уцякаў у дуброву бягом,
