Старонка:Дняпроўскія ўсплёскі (1927).pdf/37

І раптам раяль: „дум-дум-дум… дум-дум…

І на сцэну хлопцы і дзяўчаты… р-раз… два… і шаравары ва ўсіх сінія. А на грудзёх значкі нейкія.

Выстраіліся і пашлі вырабляць розныя штукі! Хлопцы аж раты паразьзявілі!

Во Стах, дык Стах! А дзеўкі, трасца ім у бок, як гэта Яны панавучыліся?!

Шмат чаго было дзіўнага. Піраміда, марш камсамольскі, кузьня…

Глядзелі старыя пахмурна. Не спадабалася спачатку фізкультура, потым не вытрымалі. За жывое ўзяло і… давай у ладкі плёскаць.

А на тварах сонца. Шмат сонца…

8.

Праз месяц пасля 1-га выступленьня" ў завадзкой школе Стах пісаў:

„Таварышы камандзіры!

Прабачайце, што не трымаў сувязь, як тады казалі, калі разыходзіліся па дварам. У нас шмат чаго трэба зрабіць палепшыць. Пакуль што я арганізаваў гурток фізвыху, і ўжо адзін раз было выступленьне. Моладзь ідзе ў гурток ахвотна і нават зацікавілася, ды няма літэратуры. Калі ласка, прышлеце! А яшчэ нам дапамагае тутэйшая настаўніца. Скончыла ў гэтым годзе Магілеўскі Пэдтэхнікум і заўсёды грае нам на раялю. Справы ў нас ідуць сабе нішто. І яшчэ прашу вас, таварыш военком, прыслаць інструкцыю, як арганізаваць „Авіахім“. Як гэта робіцца і куды зварачвацца за літэратураю і лектарамі… Бо сярод насельніцтва я карыстаюся аўтарытэтам, і дзяўчаты ад мяне ўжо не бягуць, як раней… У нас газэты шмат хто выпісвае, а калі-не-калі і даклады робяцца… Пакуль бывайце здаровы, паклон усім таварышам. С. Леваненка.

P. S. Напішаце яшчэ, што патрэбна, каб паступіць у Вайсковую школу? С. Л.

А праз год Стаха Гарошына праваджала. У дальні пуць — у Ленінград за асьветай. Толькі на гэты раз Ваўчок скуліў ужо не адзін…

12 студзеня 1926 г.