У браме, ад зор і да зор
Сядзіць чорнамазы айсор.
Ён Чотка
на скрынцы „чачотку“
перабірае шчоткай:
— Час кароткі
мы жывём.
Падыходзь, не эканом!
Гэй, таварыш, за два злоты
бліснуць боты
пазалотай.
Гэй, прахожы,
блізкі, дальні —
глянс наводжу
дасканальна!
Даваеннай
аксаміткай, —
праф-саю-зам
Скідка!
