Перайсці да зместу

Старонка:Вільгэльм Тэль (1934).djvu/77

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Штаўффахер.

Народы іншыя нясуць ярэм
І самі пераможцам паддаліся.
І ў нас такія у краіне ёсць
Рабы, што век жывуць ў чужой няволі
І рабства дзецям спадчынай даюць.
А мы, швейцарцы са старога роду,
Мы волю назаўсёды збераглі.
Перад князямі мы не гнем калені,
Пад імператара пайшлі свабодна.

Рэсельман.

Імперыі мы самі аддаліся;

Пацвердзіў гэта імператар Фрыдрых[1].

Штаўффахер.

Але і самы вольны мае ўладу.
Патрэбен правадыр, суддзя вышэйшы,

Дзе праўды сталі-б мы шукаць у спрэчках.

Дзеля таго вось продкі нашы самі
За тую пустку, дзе яны аселі,
Пайшлі да імператара, што ў землях
Пануе італьянскіх і нямецкіх
І разам з вольнымі людзьмі дзяржавы
Яму служылі дапамогай збройнай;
Бо вольнага адзіны абавязак
Служыць дзяржаве, як яна яму.

  1. Германскі імператар Фрыдрых II, які ў 1241 г. даў швейцарцам грамату, у якой вызначаліся іх правы і абавязкі ў адносінах да імперыі.