Перайсці да зместу

Старонка:Вільгэльм Тэль (1934).djvu/157

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Жанчына я! Каб я была мужчынам,
Знайшла-б я лепшы спосаб, чымся тут
Валяцца ў пыле.

(У далечыні ізноў чуваць вясельная музыка).

Геслер.

Дзе мае ўсе слугі?
Хай прэч яе прагоняць, а то я
Забудуся і сам зраблю што-небудзь.

Рудольф.

Адсталі слугі вашы, пане фогт;
Наверсе затрымала іх вяселле.

Геслер.

Занадта смірны я яшчэ ўладар

З народам гэтым — вольнасці зашмат тут,

Не ўсё яшчэ наладжана як след —
Але ўсё зменіцца, клянуся я:
І іхную упартасць я зламлю,
Гарэзны дух свабоды я зніштожу,
Краіне гэтай новы я закон
Дам Я жадаю…

(Страла пранізвае яго; ён хапае рукою за
сэрца і пачынае падаць. Слабым голасам).

Божа міласэрдны…

Рудольф.

Пан ляндфогт! Божа! Што гэта? Адкуль?

Армгарда (ускаквае).

Забойства! Ён упаў! Паранен!
Пранізана стралою яго сэрца.