Гэта старонка не была вычытаная
І змрок ўзьвядзем
На гільятыну.
Мы пабудуем сьветлы дзень,
Дзе новы творца
Чалавек
Дарогай простаю ідзе
Без надламаных
І калек.
Мы узьнясем сьвятла палац,
Мы ў вокны кінем
Промні сонца,
Каб нашым будучым палаць
І сьніць аб будучай
Старонцы…
Там пад праменьнямі вясны
Да сьвету пройдуць
Міліёны,
І аб мінулым успамін
Сатрэцца трактарнай колёнай.
І ў новых,
Чыстых гарадох
Быць можа
Ўспомняць на хвіліну
Аб нашых ранешніх
Шляхох —
Ў прасторы будучай краіны…
1929.
|}
