Старонка:Выбраныя вершы (Хадыка, 1932).pdf/72

ПАД КЛЁНАМІ

Я стомлены, любая, стомлены,
Мне нельга табе дагадзіць.
Ты-ж можаш пад сьпеўнымі клёнамі
Па нудных сьлядох не хадзіць.

Ты-ж можаш вясёлай дзяўчынаю
Ня ведаць з другімі мяжы…
Так шчыра ўпобач з айчынаю
Я хочу змагацца і жыць.

Адвеку яе, нашу родную,
Калечыў раз‘юшаны пан.
Ў балоце жабрачкай галоднаю
Яна памірала ад ран.

Вураднікі лёталі п‘яныя,
І польскі тут лётаў жандар…
На варце аддана ёй стану я,
Як сын і сумленны пясьняр.

У сэрцы мэлёдыі гордыя,
Кастрычнік у сэрцы гарыць!
На шпалы пакладзена цьвёрдыя
Чыгунак сталёвая ніць.