Гэта старонка не была вычытаная
Але цяпер,
Цяпер яе адну
Я сэрцам выпяю
У кволых журавінах.
Ня знаю сам,
Ня ведаю чаму, —
Ці можа толькі мне,
Мне аднаму здалося?!
Як лісьце сыплецца…
Таму, вось, мо‘ таму
Ў красе асеньніх зор
Поэты любяць восень?
Ня скажа й клён,
Што пад акном абмок,
А сінь даўно
Над возерам упала…
Перада мной
Разгорнута пісьмо,
Што на ўспамін
Дзяўчына мне прыслала.
1926 г.
|}
