Гэта старонка не была вычытаная
Узыдзе месяц над курганам
Ў вянкох прыгожасьці і чар,
І ўзорам тонкім, даматканым
Засьцеле ў просіні абшар.
Рассыпле пацеркі з прыполу,
Заўе карункі на расе, —
Дзе вербы хіляцца да долу
Ў сваёй чаруючай красе.
А песьня коціцца далінай
Ў акордах поўных пачуцьця!..
І ў сэрцы родзіць успаміны
Былых аповесьцяй жыцьця!..
Бы ў казках сьветлага дзяцінства,
Жывыя вобразы ўстаюць…..
.............
У вішнях вёска… На гасьцінцы
Чуваць начлежнікі пяюць…
А там ў тумане за гарою
Званок далёка празьвініць,
І ціха зноў… Па-над ракою,
