Гэта старонка не была вычытаная
Засьне сяло… Нідзе нікога…
Ня сьпіцца ўвечар аднаму, —
Каня сядлаеш варанога,
На грыву схілішся яму;
Ды мчышся віхрам на дарогу
І там прышпорваеш каня,
Дзе ў цьвеце журацца разлогі
І путы ў беразе зьвіняць.
Ой, вёска, вёска пры гасьцінцы,
Таму пад гоман вербалоз
Я пакахаў цябе з дзяцінства
І пакахаў да сьлёз!
