Старонка:Ветры буйныя (1927).pdf/119

Я ПАКАХАЎ ЦЯБЕ ДА СЬЛЁЗ…

I

Ой, вёска, вёска пры гасьцінцы,
Пад ціхі гоман вербалоз,
Яшчэ з гадоў свайго дзяцінства,
Я пакахаў цябе да сьлёз!

Твае гаі… У цьвеце нівы…
Твае вішнёвыя сады!..
Пад гоман рэчак гутарлівых
З табой я вечна малады!

Заплачуць вербы над крыніцай,
Як я, ўдалі ад тваіх хат,
Сягоньня ўспомню вечарніцы
І сьпевы гулкія дзяўчат.

„Ой, там за гуменцам,
За зялёненькім…
Ціха шуміць зялёная дуброва“…