Старонка:Ветразі (1929).pdf/100

Ішоў беларус, а куды і к чаму?
Ня нам зразумець нашу працу…
Сабе будаваў ён царкву і турму, —
Камусьці дварцы і палацы.
Нярэдка суседзі казалі усяк
(Суседзі дзяржаўнай Расіі) —
Адны запэўнялі, што гэта паляк,
Другія казалі: расіец…
І ўсе невядома зачым, для чаго
(Напэўна з дзяржаўніцкіх рацый)
Высьмейвалі мову і звычай яго,
Высьмейвалі беднасьць і працу.
І многа тады рэнэгатаў-сыноў
Рашылі адкінуць, адрынуць
І родную мову, і брата свайго
Прадаць за чужую скарынку…
Гады за гадамі ішлі чарадой,
Мяняла убраньне каліна,
А тут па-старому пад чорнай страхой
Мякіна зьмяняла мякіну…
За веру, за панства на грэшнай зямлі
Вайну завязала Эўропа;
І сталі, як колісьці, нашы палі
Адзіным сусьветным акопам.
Забіты салдацік ня рад, а гатоў
Пайсьці і на роднага брата;
Ня шкода Міколку расійскіх палкоў,
Вільгельм не шкадуе гарматаў.
Ня думаў, напэўна, расійскі барон,