|
Прайшлі гады
пажараў і паўстаньняў.
Расьцьвіў мой край,
мой родны, любы край.
Ў хадзе сталёвай мы ўжо ня прыстанем,
пакуль ня ўбачым будучыны грань.
Шмат трэба сіл,
шмат барацьбы і працы!..
І блізка так крывавая мяжа,
дзе сонца мо‘ адно не пад абсацам,
дзе царства кулямёта і крыжа.
Цьвітуць сады
і носяцца завеі
над Нёманам і над сівым Дняпром —
і там, дзе будучына ружавее,
і там, дзе сьлёзы — коўзкім серабром.
|
