Той самы пакой, дзе была хворая. Параска па троху соваецца на хаце з Андрэем пад руку з аднаго пакою ў другі, а наканец уваходзіць у пакой і садзіцца ўмарыўшыся на крэсла.
ЗЬЯВА I.
Параска — Андрэй — Агне́ша.
ПАРАСКА.
Цяпе́р, калі во, дзякуй Богу,
Магу хоць хвілечку заснуць,
Калі ўжо сіл чуць набываю,
Дык сны спакою не даюць.
АНДРЭЙ.
Пакінь, пакінь… за ноч насьніцца…
ПАРАСКА.
Ах, мой Андрэй, і я сама
Ніраз прачнуўшысь разважала,
Ды сны страшныя не здарма…
Хоць мала ве́ру… Сны прарочань…
Ну як ня ве́рыць ім, скажы (з агнём).
Сягоньня сьніла…
ЗЬЯВА II.
Тыя-ж і Сястра.
(уваходзіць сястра міласердзя)
АНДРЭЙ (да Параскі перасьцерагаючы).
…зволі, сьціха…
Здароўе помні сьцеражы.
|
