Гэта старонка не была вычытаная
і не знаходзячы лыжачкі, просіць Агне́шу, ківаючы да яе́).
…Дзе-жаж мне́?..
АГНЕША (згадваючы думкі).
А! пэўне лыжачку пан хочаш?
Во зараз, (выбягаючы) ёсьць тут у мяне́.
ДОКТАР (адходзе, штось шэпча Андрэю, ківаючы
галавой і махаючы рукамі).
Дарма, (бярэ пульс) ня страшна, у це́ле
[спала,
сэрца слабае відаць.
ЗЬЯВА V.
Тыя-ж і Старая.
(Агне́ша, варочаючыся, нясе лыжачку, Старая уходзе
за ёй сьцікаўленая).
ДОКТАР (прыймае лыжку, да хворае).
Ну ды пакуль душа жывая
Мая павіннасьць ратаваць.
(Аглядае з лыжачкай).
Раскрый губы… так…
АГНЕША (у паўголаса).
…Мой Божа!
СТАРАЯ (Да Агнѐшы).
Ці доўга будзе дакучаць?
АГНЕША.
Я вам-бы радзіла маўчаць.
(Агне́ша выходзе).
