Старонка:Бѣлорусскіе народные разсказы (1908).pdf/20

Ну и дужа стаў е́нъ смѣлы
Што боятца яго мальцы.
И хоць енъ доуга не кидауся
Али усихъ е́нъ познау
И ни у кого не у клупауся
А по именю назвау
И собака нашъ старый жукъ
Сперва брахаць на яго стау
А якъ а тазвауся мой Паулюкъ
Дыкъ е́нъ бэстые и перестау.
Тяперъ хочець е́нъ жанитца
И кабъ веселье сыграць
Али треба на яго посваритца
Бо гроши нѣтъ гдѣ узяць.
Коли будець ѐнъ жанитца
То до году и дзятина
А коли захочець отдѣлитца,
То абидиць е́нъ Мартина.
Постаў яму хату и сѣни
И постаў яму хлѣу и токъ
Хоць е́нъ любиць сядѣць улѣни
А зямли дай ня клокъ.
Ты собѣ сынъ жанися
Счастья свойго попытай
Да и гляди братъ ни ошибися
А тогда ужо ни болтай.
Тобѣ треба такую жонку
Кабъ умѣла таўчи и молоць
Возьмиі собѣ леш Фронку
То будець жаць и полоць.
Фронка можець кросны ткаць
И умѣець ѣсть вариць
Ей ни учитца и хусты праць
И ня будець журиць.
Ей злучалося ня вяку
И дѣжу ни разъ мѣсяць
Ей пн грозно быць и на таку
А хоць собѣ и косиць.
Ни бери той што танцуець
А кабъ за господаркой глядѣла.