Гэта старонка была вычытаная
Чуеш, Твой яздак бунтуе
вёскі, вёскі, гарады.
Дзе шчыт яго чырванея,
дык стары там маладзея,
а сталеець малады.
„Мы дружна ўстанем з касамі, сярпамі,
„Прагонім зямлі палачоў.
Устаюць, устаюць, гудуць раямі.
Ударнымі хвалямі шыраць круг берагоў
аж за Дзьвінск, за Палескія разлогі,
пад Смаленск, пад Буг руйнуючы астрогі.
Ха — ха — ха! А вунь наш прыганяты
з воўчым норавам, з доўгімі рукамі,
прагавітымі вачамі
пры парозе нашай Хаты,
нашага Вялікадня і Спаса.
стаіць вінаваты
і узіраецца ласа
на нашае сьвята.
|}
