Гэта старонка не была вычытаная
Паверыць сьвет, што люд наш працаздольны,
Што сіла творчая ніколі не застыне…
— Дык расквітай, лапцюжнікаў краіна,
О, Беларусь, ты вольная між вольных.
Мой вольны сьпеў не апавіты сумам,
Ім заглушу усіх сьпеваў адгалосьсе…
Ня верыць хто у семнаццатую восень —
Напевам радасным ім веру прынясу я.
Сьпявай, шумлівы гай… Шапчэце завірухай
Нам казку новых дзён, стагоднія лясы…
Бач, уперад сьмела як рухае
Беларусі лапцюжнай сын.
З балота,
З ракітавай далі,
Акіянам аўсяных ніў,
Беларусі бяднота
Нясецца
Далей,
Далей
І далей…
