Гэта старонка не была вычытаная
11
Праходзяць дні. Чакаем перавагі, —
Загінуць можна тут што хвілі…
Ня жыць таму, ня мае хто адвагі,
Ня верыць хто ў пабеду сваёй сілы,
І многа вас, наўкола што цікуе,
У грозны час, каб закрываць свой твар…
Лапцюжнай вёскі сын і, вось, не уцяку я, —
Адважна стрэчу я ўсіх ворагаў удар.
Мо‘ ў бойцы згіну я, абліжа вецер косьці
На тэй зямлі, дзе Беларусь ускрэсьне,
Але ня дам тут баляваць тым госьцям,
Што не мае пяюць працоўным песьні.
Мой вольны сьпеў — паўстаўшых будзе гімнам,
Ім затаплю прастор краіны я…
