Гэта старонка не была вычытаная
А як кавалды барабаняць —
Сноп іскраў зоркамі мільгае.
Іду з заводу… Рогат, шум
Знаёмых вуліц…
Усплыў свавольна шэраг дум:
Каго прасторы гмахаў туляць?!
Прыгожа ўбраныя вітрыны, —
Сярдзіта іх акінеш вокам…
Ці помніць горад аб сястры,
Аб вёсцы, што жыве далёка?..
І чую песьню зноў заводу —
Ён будзіць поле, лес, пакосы…
Імгліць, іскрыцца над балотам
Пажоўкла-злотным лісьцем восень.
Ахапкі промняў ткуць у высі
Узор зямлі: СССР…
Аб сонца ночы змрок разьбіўся, —
Дзень новы прыдзе — маю веру.
