Старонка:Беларускіе казкі (1912).pdf/17

— „А йдзі, кажэ жонка, вазьмі, прынясі!“

Ён прынёс гэтаго цялёнка і кажэ:

„Прыгодзіцца нам: цяпер к хрэзьбінам зарэжэм, будзе чым закусіць.“ А баба кажэ:

— „А не, дзедку, хай лепей расьце цёлачка! Можэ мы і так абойдземся!“

---

Тая дзевачка стала расьці і вырасла такая гожая…

І пачалі хадаваць тую цёлку. Цёлка вырасла, стала рослая, сытая; — і тая дзевачка стала шыбка расьці, ды вырасла такая гожая, вумная, што і сказаць нельга, якая вумная дзевачка. Тады той багач кажэ беднаму, (разгаварыліся ці, так, ці ў шынку дзе):

„Аткуль гэта у цябе цёлка такая харошая?“