Умацоўваючы свае творчыя пазіцыі, П. Броўка павінен змагацца за паглыбленую сэнсавую сілу, за рознапланавасць кампазіцыі верша.
За час пасля 23 красавіка 1932 года беларуская паэзія пайшла наперад асабліва буйнымі крокамі.
У гісторыі беларускай паэзіі мы, як відаць, не знойдзем ніводнага этапа, які адпавядаў-бы такому колькаснаму і якаснаму росту, як сучасны этап. Гэта, праўда, не дае нам права рабіць вывады, што наша паэзія ідзе ўжо на адным узроўні з жыццём краіны. Такое сцверджанне было-б няправільным, а галоўнае шкодным. Калі захапіцца поспехамі калектыва паэтаў і кожнага паэта ў паасобку, гэта значыць, затармазіць рост, аслабіць сілы замест мабілізацыі іх для далейшага творчага руху наперад.
Шлях барацьбы за аптымізм — гэта шлях барацьбы за авалоданне соцыялістычным рэалізмам, як творчым метадам нашай літаратуры. Зусім ясна, што аптымізм — гэта неабходны элемент соцыялістычнага рэалізма. Наш аптымізм можа гучаць толькі ў рэалістычных творах, у творах вялікай мастацкай якасці.
Творы, якія адлюстроўваюць нашу рэчаіснасць, павінны стаяць на ўзроўні светапогляду эпохі і якасна быць творамі вялікай мастацкай сілы, вартымі вялікіх якасцей тых людзей, вобразы якіх з’яўляюцца вобразамі совецкай паэзіі.
