сумнення, што яна адлюстроўвае стыль нашай рэчаіснасці, нашай совецкай эпохі.
Паэт у імкненні стварыць твор глыбокі, ідэйна поўнакроўны аб новых чалавечых адносінах, створаных у нашай краіне, аб новых людзях, створаных гэтымі адносінамі, гэты паэт стаіць каля жыватворчай крыніцы аптымізма.
Янка Купала, парадзіруючы вядомую калыханку Лермантава, ідучы следам за Некрасавым, у 1908 годзе (зборнік «Жалейка») напісаў сваю песню, у якой расказвае, як маці-сялянка, калыхаючы дзіця, спявае пра жыццёвы шлях, які гэтаму дзіцяці прыдзецца прайсці. Гэта песня, поўная трагізма, беспрасветнасці і сарказма:
|
Пойдзеш зноў на хлеб батрацкі |
І таму:
|
Спі, пакуль не умееш красці |
