Злучэньне тс дае́ ц —
чуваць і пішацца: | заме́ста: |
полацкі | полатскі |
брацкі | братскі |
брацтва | братсва |
і г. д. |
Злучэньні жс зс даюць с —
чуваць і пішацца: | заме́ста: |
боскі | божскі |
францускі | французскі |
і г. д. |
У злучэньнях стл і здн зьнікае т і д.
чуваць і пішацца: | заме́ста: |
пачэсны | пачэстны |
позны | поздны |
шчасны | шчастны |
шаснаццаць | шастнаццаць |
і г. д. |
Злучэньне нн ужываецца ў тых прыме́тах, што створаны ад іме́ньня, якое мае н у аснове: сьцяна — сьце́нны, каме́нь — каме́нны, вайна — вае́нны, палатно — палацѐнны і г. д. Але там, дзе́ ў аснове няма н, пішацца адно н: шкло — шкляны, дрэва — драўляны, гэтак сама зроблены, пабе́лены і г. д.
Злучэньне цц ужываецца ў чыслах і дзеяслове: адзінаццаць, дванаццапь і г. д.; мыцца, сьмяяцца, ён мыецца, сьмяе́цца і г. д.
§ 101. Галосныя у і і дзеля складнасьці замяняюцца на ў і й, калі папярэдняе слова канчаецца галосным: было ў бацькі тры сыны, яна ўжо пайшла; ён яго й поіць і корміць, яна йдзе́ і г. д. Але пасьля зычнага у і і не замяняюцца на ў і й: я тут ужо даўно, ён у хаце; ён ідзе сюды, брат і сястра і г. д.
Ад гэтага правіла дзеля ве́рша дужа часта адступаюць:
Чыстых хмарак валаконцы
Сталі у кружочак