Перайсці да зместу

Старонка:Безназоўнае (1925).pdf/88

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Старонка праверана

Хай блісьне полымя пад неба,—
Пара манаткі абсушыць…
Я падыду па торбу з хлебам,
А вы вазьмецесь распаліць…

1-шы ПАДАРОЖНЫ.
Я рад-бы славы даказаці,
Дый сваю губку замачыў.

2-гі ПАДАРОЖНЫ.
А я свой недзе цыр затраціў,—
Даўно і люлькі ня курыў.

3-ці ПАДАРОЖНЫ.
Ну, добра! Зараз я вярнуся,—
Запаланее мігам лом:
Сярнічак мне дала Кастуся,
Ў мяне яны тут з капшуком.

(Выходзіць).

1-шы ПАДАРОЖНЫ (к другому).
Садзіся, ваша, адпачынем!
Напэўна, спорна умахаў?
Дарожка—хай яна загіне:
Карэньня столькі і канаў!

Дух чалавеку ўпрост вымае,
Ня чуеш костачкі аднэй…
Садзіся, ваша, вось дзе з краю,
Ног зацяганых пажалей.