Старонка:Баўтручок (1934).pdf/10

Каб на вас ды ронд даўнейшы
Дык былі б вы шмат мягчэйшы:
Тады б насы ў гару ня дралі,
Каб сотню пад хвост дасталі.
Як даўней нашага брата:
Сыпнулі ў чолку, дык і сьвята.
Як гэтак я адклікнуўся,
Быццам да скулы даткнуўся.
Відаць, што не ўпадабалі,
Бо пашэптываць пачалі.
А потым ўсе ад столу усталі,
Кажуць, — мусіць мала цябе дралі,
Кепская твая натура,
Як зарасла цяпер шкура. —
Ох! я кажу, галажэгі,
Не балтайце вы праз брэгі!
Што ж! цяпер вы толькі й знай,
Што бацькі дабро прапівай.
Ну-ж ім тут і дасталася
Ня знаю адкуль і бралася.
Помніш, кажу, як молад я быў
З губэрнатарам гаварыў:
Як паншчыну перасталі,
А паны нас прыцясьнялі.
Раз, як раззлаваўся пан,
Як паклікаў нас у стан,
Дык мы цэлы дзень ляжалі —
Губэрнатара чакалі.
Як прыехаў пыл пайшоў
Зарас да нас падыйшоў,
Мы ўсе ціха, сьвята.
Кажа, — здрасьціце рыбята.
Мы з Баўтручком упярод,
А за намі ўвесь народ
Крыкнулі: Здравем жалаем
Мы да пана просьбу маем.
— Добра, кажа, разьбяру,
Толькі с панам пагавару.
Разайдзецесь па дамам,
Я указ прышлю вам сам.