Вось віднее дом, садочак, Рэчка, возера блішчыць, Там ёсьць цень і халадочак, Хоць гадзінку-бы спачыць.
Гэта поле аж за рэчку, Гэты двор і сад-гушчар Прыналежаць чалавеку, — Ён адзін тут гаспадар.
Хоць дзесятую-б нам долю На дванаццаць чалавек, — Хлеба елі-бы даволі Мы і дзеткі нашы век!
1911 г.
