— Гэтага нельга, — сказаў Сэлім. — Я іх добра ведаю. Гэтыя фанатыкі, — я маю на ўвазе іх кіраўнікоў, асабліва гэтага таемнага Гіранг-Ту-Уна, — ну, дык вось яны больш нічога не жадаюць, каб толькі іх не чапалі. І яны рады, што голяндцы да іх ня соваюцца. Ды яны першыя выдадуць усё, калі прыдзе войска! Ім непатрэбна вызваленьне краіны, ад якой яны самі адмяжаваліся. Ім важна толькі свая ўласная незалежнасьць, якою яны фактычна і карыстаюцца і якою яны ня будуць разыкаваць дзеля нейкіх там спраў, аб якіх нават нічога і ня ведаюць.
— Гэта праўда, — падтрымаў Пуан. — Нават больш яшчэ можна сказаць. Яны так ухіляюцца ад усіх людзей, што апрача вядомага «табу» ў іх ёсьць закон, што калі-б хто, нават з сваіх, але простых, бадувісаў трапіў-бы туды, дзе жыве гэты таемны Гіранг-Ту-Ун, дык месца лічыцца запаганеным, і гэты Гіранг павінен кінуць яго і шукаць іншага месца.
— А дзе ён жыве цяпер? — запытаўся Салул.
— А ліха яго ведае! Іначай ня было-б і тэй таемнасьці, аб якой кажам. Гэтага-ж нават ніхто з бадувісаў ня ведае, апрача тых 40. Эх! Вось добрае месца было-б для нашай зброі! — з зайздрасьцю скончыў Пуан.
— У такім разе, таварышы, — з жартаўлівай урачыстасьцю сказаў Гейс, — я знайшоў спосаб, каб аўладаць ім.
— Адкуль? Якім чынам? Жартуеш! — закрычалі таварышы.
— А вось як: учора адзін небарака, здаецца, трапіў туды і зьнік. Значыцца, згодна закону, трэба чакаць, што гэты Оранг-Утанг, — ці як там яго, — павінен пакінуць сваю кватэру, а мы тады і зоймем яе.
І ён пераказаў усё тое, што яны чулі ад Нонга.
— Ведаем мы яго, — сказаў Пуан. — Але скуль ты ведаеш, што ён трапіў акурат да гэтага Гіранга? А па-другое, як нам наогул аб усім гэтым даведацца?
— А вось зараз даведаемся, — сказаў Гейс і паклікаў Нонга.
— Скажы, ці ты сапраўды хацеў быць з намі?
— О, так, туан!
— Вось што, дарагі таварыш! Пастарайся назаўсёды забыцца пра слова «туан» і памятаць, што ты такі самы туан, як і я, — незадаволена сказаў Гейс.
— Слухаю. Я ўжо казаў, што я ўцёк дзеля гэтага.
— Ну, дык вось табе спроба. Калі добра выканаеш яе, мы прымем цябе ў свае шэрагі. Бяжы зараз-жа ў пасёлак, даведайся падрабязна, што там чуваць адносна твайго туана і зараз-жа, хоць уначы, вяртайся сюды.
— Слухаю, — адказаў Нонг і зараз-жа накіраваўся ў той бок. Таварышы працягвалі сваю нараду, потым сабралі агульны сход
113
