Старонка:Айвенго (1934).pdf/107

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная



— Аднак, айцец, мой, — сказаў рыцар, — азіраючыся вакол на бедную абстаноўку, якая складалася з кучы сухога лісця замест ложка, драўлянага распяцця, груба выразанага з дуба, малітвеніка, стала і пары ўслонаў самай простай работы, ды двух нязграбных чашак. — Аднак, айцец мой, жабрацкае ваша ўбранства, здаецца, магло-б служыць дастатковым забеспячэннем ад зладзеяў, не кажучы ўжо аб пары надзейных сабак, такіх вялікіх і сільных, што могуць паваліць і аленя, а з чалавекам і падаўна справяцца.

— Гэта добры лясны вартаўнік прывёў мне сабак, — ска-