Bo kali samachoć jamu paddajecca — uwieś ciažar ciarpieńniaŭ zamianiajecca ŭ wieru na paciechu Božuju.
I čym bolš padaje cieła pad mukami, tym bolš dužeje duch.
I časami z lubowi da kryža takim dužym robicca duch čaławiečy, što imkniecca da ciarpieńniaŭ i supraciŭnaściaŭ i nia choča biaz ich być, bo wieryć, što nastolki budzie jon milejšym Bohawi, naskolki cierpić dziela Jaho i bolš i ciažej.
Heta nia siła čaławiečaja, a łaska Chrystusa, jakaja stolki zdoleje zrabić u niadužym ciele, što toje, čaho z natury jano pałochajecca i ūciakaje, da taho praz žarliwaść ducha imkniecca i toje lubić.
9. Nie ŭ natury čaławieka - kryž niaści, kryž lubić, cieła karać dy trymać jaho ŭ pasłuchmianaści, uciakać ad honaraŭ, achwotna ciarpieć hańby, saboju pahardžać i žadać na't pahardu, usialakija pierapyny dy škody trywać i nijakaha dabra nia šukać na hetym świecie.
Kali tolki na siabie budzieš spadziawacca — ničoha z hetaha nie patrapiš.
Kali zawieryš na Boha, dasca tabie dužaść z nieba, a świet i cieła buduć pakornyja tabie.
Na't i woraha-djabla nia budzieš bajacca, kali wiera budzie tabie arružam, a kryž Chrystusa budzie znakam.
10. Dyk biarysia, jak dobry i wierny słuha Chrystusa, kab niasci mužna kryž Hospada swajho, jaki z lubowi da ciabie byŭ ukryžawany.
