Kali Jezus nie hawora da dušy našaj — marnaja ŭsia paciecha; kali Jezus choć adno tolki słowa pramowić — čujem wialikuju, cudoŭnuju paciechu.
Ci-ž Maryja Mahdalena nia zrazu schapilasia z taho miesca, dzie płakala, kali Marta jej skazała: Wučyciel pryšoŭ i kliča ciabie? (Jan, 11, 28).
Ščaśliwaja chwilina, kali Jezus kliča ad ślozaŭ da radaści ducha!
O, jaki-ž suchi tyi niačutki biaz Jezusa! O, jaki nierazumny i pustadumny, kali chočaš čaho apryč Jezusa.
Ci-ž heta nie wialikšaja škada, jak kali-b ty ŭwieś świet zhubiŭ?
2. Što-ž zdoleje dać tabie świet biaz Jezusa?
Žyć biaz Jezusa heta — ciažkoje piekła, žyć z Jezusam sałodki raj.
Kali Jezus z taboju, — ničoha nia zrobić tabie nijaki worah.
Chto našoŭ Jezusa, našoŭ skarb dobry i dabro wialikšaje za ŭsialakaje dabro.
A chto zhubić Jezusa, zhubić zašmat, zhubić bolš za ŭwieś świet.
Najniaščaśniejšy — chto žywie biaz Jezusa; najwialikšy bahatyr — chto žywie z Jezusam.
3. Wialikaja mudraść — patrapić prabywać z Jezusam i wialikaja ŭmiełaść patrapić mieć Jezusa z saboju.
Budź pakornym i cichim, dyk Jezus budzie z taboju.
